Νίκο, Βασίλη, Σταμάτη κι οι άλλοι που δε σας ξέρω, καλή τύχη μάγκες. Στο σχολείο -2ο Λύκειο Ηρακλείου Αττικής- δεν μπορέσαμε να σας γνωρίσουμε όπως θα έπρεπε. Τώρα, αν και κατόπιν εορτής, θέλω κάτι να πω.
Πολλές φορές συμβαίνει να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες μας κι όμως η ζωή μας δεν αλλάζει. Μπορεί να φταίει ότι οι επιθυμίες μας - οι ευχές μας - δεν ήταν σωστές. . . Και τι θα πει σωστές; . . . Άσε με να κάνω λάθος. . .
Εγώ θα σας ευχηθώ οι ευχές σας να είναι σωστές κι ας μην πραγματοποιηθούν όλες.
Σας αφιερώνω τους επόμενους στίχους γραμμένους από έναν 22χρονο που πραγματικά πιστεύω ότι ούτε ένας στίχος από τους εκατοντάδες που έγραψε, δε θυμίζει τα στιχάκια που γράφουν πίσω από τα ημερολογιάκια, ξέρετε, αυτά που κάθε μέρα ξεκολλάμε ένα-ένα τα φυλλαράκια τους.
μη μου το πεις
οι παλιοί μας φίλοι
μην το πεις
για πάντα φύγαν
μη, το 'μαθα πια
τα παλιά βιβλία τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν
πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν
γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών
η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δικιά σου μελαγχολία
κι έρχεται στιγμή για ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις
πέρασαν για πάντα
οι παλιές ιδέες οι παλιές αγάπες
οι κραυγές
γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών
όμορφη στιγμή να το ξαναπώ
όμορφη να σας μιλήσω
βλέπω πυρκαγιές πάνω από λιμάνια πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας
όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
όταν τα γιοφύρια πίσω μας θα κόβονται
εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω
τις ημέρες τις παλιές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου